“Köprüde dikiliyorum. Birdenbire, acımasız bir netlikte farkına varıyorum. Bir tek ben olmadığımı anlıyorum. Bunu daha önce de yaptığını biliyorum. Diğer konularla. Başka şehirlerde. Başka köprülerde. Ama önemi yok. Onlar ben değildi.”

Emma Searfoss hayatı boyunca, kendisini taciz eden üvey babasından kaçmıştı. Evden ayrılmasının sebebi oydu. Hepsinden önemlisi kontrol edemediği öfkesinin sebebi oydu. Yeni dairesinde mutfağını tamir etmek için

yardıma komlusu geldiğinde, adamın esrarengiz büyüsü Emma'nın içindeki alevi sakinleştirmişti. David sakin ve kontrollüydü, ve Emma onun yanındayken hayatında ilk kez hissettiği bir güven duygusuna kapılmaya başlamıştı. Emma tehlikeli bir çizgide yürüyordu, fakat David'in çekimine karşı koymak neredeyse imkânsızdı.